«حزب سکولار دموکرات ایرانیان»
مرامنامه
پیشگفتار
با الهام از سند موسوم به «پیمان نامهء عصر نو» و برآمده از دل کوششی که در ١۴ امرداد ١٣٩٢ نام «جنبش سکولار دموکراسی بخود گرفت، برای پاسخگوئی به نیازها و ضرورت‌های سیاسی و مدیریتی اکنون و آیندهء کشور ایران و پس از انجام یک سال مذاکره و تحقیق از جانب جمعی از ایرانیان معتقد به سکولار دموکراسی، در روز خجستهء ١۴ امرداد ١٣٩۵، برابر با صد و دهمین سالگشت پیروزی انقلاب مشروطه ایران، روند تهیهء مقدمات تأسیس «حزب سکولار دموکرات ایرانیان» (از این پس «حزب») بصورت این مرامنامه و بنیادنامهء پیوست آن، تکمیل شده و این حزب در جریان برگزاری چهارمین کنگرهء سکولار دموکرت‌های ایران (هامبورگ ـ ٢٠ شهریور ١٣٩۵) اعلام موجودیت کرده است.
١. حزب دارای سه دوره از فعالیت خواهد بود:
– اول: دورهء پیشگامی: «حزب» در دوران بسر بردن در غربت و تبعید، بعنوان پیشگام و مبشر تشکیلاتی که در ایرانِ آزادِ آینده فعال خواهد بود عمل می کند و در راستای عضوگیری، و همچنین تهیه و ارائهء برنامه‌های اجرائی آینده نگر، و شرکت در آفرینش آلترناتیو و جانشینی مدرن، امروزی، آزادیخواه، انسان مدار و متشکل از ائتلاف نیروهای سرنگونی طلب می کوشد.
– دوم، دورهء بازگشت به ایران: در روزگار بلاتردیدی که در آن حکومت مذهبی مستقر بر ایران منحل می‌شود و امکانات فعالیت سیاسی در ایران فراهم می آید، «حزب سکولار دموکرات ایرانیان»، بعنوان بخشی از نیروی آلترناتیو جانشین حکومت پیشین، فعالیت کرده و در روند تشکیل دولت موقت، مجلس مؤسسان، نوشتن و تصویب قانون اساسی کشور شرکت کوشا خواهد بود.
– سوم: دورهء فعالیت علنی و رسمی: در پی تصویب قانون اساسی جدید کشور، حزب در مبارزات انتخاباتی برای تشکیل مجلس و دولت و دخالت در امر مدیریت کشور شراکت خواهد کرد.
تبصره: در صورتی که، بعلت وقوع حوادثی غیرمنتظره، قانون اساسی آیندهء کشور داری ماهیت سکولار دموکرات نباشد، و یا در صورت تغییرات بعدی در اصول سکولار دموکرات قانون اساسی، حزب نسبت به این موارد موضع مخالف و اپوزیسیونل خواهد گرفت و به فعالیت علنی، و در صورت اجبار مخفیانه، علیه آن قانون اساسی و حکومت برآمده از آن خواهد پرداخت.
در ماهیت «حزب»
٢. «حزب» می‌خواهد تا، بدون درگیر شدن با تفاسیر گوناگون و دست و پا گیر از گذشتهء تاریخی کشورمان، تلاش خود را معطوفِ حل دمکراتیک اختلافات، و تأمین آزادی و آبادی و رفاه تمام زنان و مردان ایران، آن هم بر متن حاکمیت ملت و برابری در حقوق اجتماعی و در پیشگاه یک قانون اساسی سکولار دموکرات، و عدالتجوئی‌های جلوگیرنده از پیدایش شکاف های مهلک اجتماعی بسازد.
٣. «حزب» ریشه های خود را در خاک جنبش آزایخواهانه، عدالتجویانه و تجددطلب مشروطهء ایران می بیند و از آرزوهای مندرج در آن الهام می گیرد، بی آنکه برخی از افزوده های نفی کنندهء مندرج در متمم های قانون اساسی برآمده از آن نهضت را بپذیرد؛ افزوده‌هائی همچون وجود دین رسمی، نظارت استصوابی علماء فرقهء امامیه بر قانون گزاری و اعطای اختیارات فراقانونی به مقامات غیر مسئوول.
۴. «حزب» هدف غائی خود را ایجاد یک حکومت سکولار دموکرات بر اساس یک قانون اساسی مبتنی بر سکولار دموکراسی در ایران تعیین می‌کند اما، با توجه به تعدد و تنوع نیروهای سیاسی، آماده است تا، در شرایط مشخص، در ائتلافات با دیگر شخصیت ها و سازمان های سیاسی کشور شرکت کند اما در این راستا با اشخاص و سازمان هائی که به تشخیص شورای مرکزی حزب در سرکوب مردمان ایران شراکت داشته‌اند همکاری نخواهد کرد.
۵. «حزب»، در راستای حفظ ارزش‌ها و هنجارهای فرهنگی گوناگون، مثبت، پویا و بالندهء مردمان ایران، که برآمده از محیط زیست رنگارنگ و غنی و در عین حال در خطر این سرزمین است، خود را خانهء همهء ایرانیان رها شده از خرافات و معتقد به اصالت علم و منطق و مصالح ملی می‌داند اما به این مواضع بعنوان یک ایدئولوژی، و یا یک نظریهء سیاسی صرفاً معطوفِ دستیابی به قدرتِ سیاسی، نمی نگرد و آنها را حاصلِ درکی منطقی و سیستماتیک از ضرورت های جامعه ای رنگارنگ، از لحاظ فرهنگی، دینی، زبانی، قومی، و جنسیتی در ایران تلقی می کند.
۶. «حزب» با هرگونه فعالیت تبلیغی مذهبی یا ایدئولوژیک کلان که بصورت اقدام برای تحمیل و اعمال خشونت آمیز عقیده و باور بر دیگران باشد مخالف است.
٧. «حزب» معتقد است که یک حزب سیاسی مدرن، بجای پرداختن به ایدئولوژی‌های کلان (که همواره قصد تصرف جایگاه قانون اساسی سکولار دموکرات را دارند)، ارائه دهندهء برنامه‌های معین بوده و بر اساس این برنامه‌ها در انتخابات‌های آزاد و منصفانه شرکت می کند.
٨. «حزب» می کوشد تا با ارائهء برنامه‌هائی روشن و مدلل برای بازسازی کشور، ایجاد کار و فراهم آوردن امکان زندگی بهتر بخصوص برای جوانان، و شرکت در مبارزات انتخاباتی بر بنیاد تبعیت از رأی آزاد مردم، زمام اختیار حکومت را در دست گرفته و با تسلیم به همهء موازین دولتمداری دموکرات خدمات خود را در اختیار مردم کشورمان بگذارد.
٩. حزب در همه پرسی‌ها و مبارزات انتخاباتی آینده در ایران ازاد بعنوان یک حزب جمهوری‌خواه موضع گیری می‌کند اما بدیهی است که اعضاء حزب بعنوان شهروند در انتخابات شرکت کرده و طبعاً در گسترهء وجدانیات خود رأی خواهند داد.
١٠. «حزب» در همه حال خواستار وفاداری به اصول «جمهوریت»، به معنی حکومت مردم بر مردم و انتخابی بودن کلیهء مقامات مسئول اداره کنندهء کشور، است و، در نتیجه، برای مقامات احتمالی غیرمسئولی همچون ریاست جمهوری تشریفاتی و یا پادشاهی تشریفاتی در اموری که به حکومت مربوط است هیچ حق ویژه ای قائل نیست.
١١. «حزب» همواره رأی ملت را که در انتخابات های انجام شده بر اساس قانون اساسی سکولار دموکرات کشور و ملاحظات و مصوبات بین المجالس سازمان ملل متحد اعلام می‌شود پذیرفته و در برابر آن دست به مقاومت نمی‌زند و در راستای تقلیل و تحدید آن گام بر نمی‌دارد و هر آنگاه که ارادهء ملی از طریق انتخابات منصفانه و آزاد بر سلب قدرت از «حزب» قرار گیرد در تحویل و تحول درست کارانهء زمام امور کشور کوشا خواهد بود.
١٢. «حزب» در تصمیم گیری‌های اجتماعی معتقد به برتری تخصص بر باورهای خرافی و بی منطق است و بر این نکته تأکید دارد که ایران آزاد، آباد، کارآفرین و شاد، لاجرم زادگاه مرمانی دور از تعصب‌های عقیدتی و قومی و فرهنگی و خواهان همراهی سازنده با تمدن بشری است.
در ماهیت دموکراسی مورد نظر «حزب»
١٣. «حزب» دموکراسی را به معنای حاکمیت «کشور – ملت ایران» و منافع آن تعبیر می‌کند و باور دارد که ترکیب کشور – ملت، در تعاریف بین المللی، عبارت است از مجموعهء انسان‌هائی که، با وجود رنگارنگی در قومیت و زبان و فرهنگ، در کنار هم در سرزمینی واقع در درون یک مرز شناخته شده از جانب جامعهء بین المللی هم‌زیستی می‌کنند و مشترکاً استقلال و یکپارچگی سیاسی دارند.
١۴. «حزب» دموکراسی را بر مبنای مفاد اعلامیهء جهان‌گستر حقوق بشر و کلیهء کنوانسین‌ها و ملحقات آن تعریف می‌کند.
١۵. از نظر حزب «دموکراسی» سکولار است و هیچ صفت دیگری، همچون مردمی، شورائی، مذهبی، اسلامی را نمی‌توان به آن اطلاق کرد.
١۶. از نظر حزب «دموکراسی» لزوماً بر بنیاد برسمیت شناختن تکثر و کثرت مداری اجتماعی شکل می‌گیرد و باید که در راستای حفظ این تنوع کوشا باشد.
١٧. از نظر «حزب» شرط تحقق دموکراسی وجود بلاشزط آزادی بیان و تبلیغ عقاید و آزادی احزاب و اجتماعات و رسانه‌ها است.
١٨. از آنجا که افراد در جامعه ای احساس آرامش و رفاه و خوشبختی می‌کنند که ساختار جامعه مدافع حقوق و سهم تک تک آنان و نافی هرگونه تبعیض باشد، در دموکراسی مورد نظر «حزب»، سهم جامعه در امر مدیریت کشور نسبت به سهم فرد اولویت دارد.
در ویژگی های سکولار دموکراسی
١٩. سکولار دموکراسی مورد نظر «حزب»، که تحت عنوان «سکولاریسم سیاسی – حقوقی» نیز مطرح می شود، در تحقق جدائی مذاهب و ایدئولوژی های کلان از حکومت، قانون اساسی، و نهادهای برخاسته از آن متجلی می‌شود و، در نتیجه، به وجود مذهب یا ایدئولوژیِ رسمی / حکومتی اعتقاد ندارد، این دو را ماهیتاً یکی می‌داند، اما، تا زمانی که امر عدم دخالت آنها در حکومت رعایت شود، مخالف فعالیت های مسالمت آمیز آنها نیست.
٢٠. سکولار دموکراسی مورد نظر «حزب»، با سکولاریسم فلسفی (که ماهیتاً مخالف عقاید مذهبی است و در تفکر کلاسیک ایرانی به «مکتب دهریون» معروف است) مرزبندی دارد اما به ضرورت آزادی باورمندان‌اش باور دارد.
٢١. سکولار دموکراسی مورد نظر «حزب»، اگرچه سازمان‌های مذهبی و ایدئولوژیک غیر سکولار و دموکرات را نیز جزو جامعهء مدنی می‌داند اما عقیده دارد که حکومت نباید آنها را در امور دولتی، بخصوص در قانون گذاری و آموزش و پرورش دخالت دهد، به آنها کمک مالی کند و حتی در موارد قانونی و در هر کجا که لازم شود از درآمدهای آنها مالیات دریافت کند.
٢٢. سکولار دموکراسی مورد نظر «حزب»، برای دینکاران مذاهب مختلف امتیاز حقوقی و اجتماعی خاصی قائل نیست، استفاده از لباس مذهبی، و از این بابت استفاده از هرگونه یونیفورم را در مجامع و مأموریت‌های غیر شغلی افراد صلاح نمی‌داند، و امر صدور «فتواهای سیاسی و اجتماعی» از جانب رهبران مذهبی را، بخاطر جنبهء دخالت کنندهء احکامی و اجرائی آنها، جزئی از مقولهء دخالت در حکومت تلقی کرده و در زمرهء بیان و تبلیغ عقیده نمی‌داند.
در ماهیت سرنگونی طلبی
٢٣. «حزب» بر غیر قابل اصلاح بودن قانون اساسی و ارکان حکومت اسلامی مسلط بر ایران باور دارد؛ خواستار پایان دادن به حاکمیت رژیم اسلامی مسلط بر کشور است؛ و طبعاً خواستار لغو قانون اساسی مبتنی بر مذهب، شریعت و ایدئولوژی، و انحلال همهء دستگاه ها و نهادهای برخاسته از ابتنای قوانین کشور بر شرایع مذهبی می‌باشد.
٢۴. تا سرنگونی حکومت اسلامی مسلط بر ایران، و با توجه به این‌که در داخل کشور اعلام هدف و استراتژی انحلال طلبانه برای نیروهای سیاسی مخالف رژیم مقدور نبوده و متضمن خطرات بسیار است، «حزب» از طرح مطالبات نامشروط به قانون اساسی حکومت اسلامی از جانب مبارزان راه آزادی حمایت می‌کند.
در ماهیت سیستم اقتصادی
٢۵. «حزب»، با توجه به مفاد اعلامیهء جهان‌گستر حقوق بشر، مالکیت خصوصی و اقتصاد
آزاد را به‌رسمیت می شناسد و در عین‌حال معتقد به لزوم تأمین رفاه اجتماعی است و در این راستا از همهء دست آوردهای کارشناسانهء اندیشه‌های چپ و راست اقتصادی ـ اجتماعی سود می‌جوید.
٢۶. «حزب» ثروت ها، منابع کلان و مالیات های عمومی کشور را متعلق به همهء مردم کشور می‌داند و دولت ملی را موظف به جلوگیری از هرگونه سوء استفادهء شخصی و گروهی از آنها می‌داند.
٢٧. «حزب» معتقد به کوشش در راستای رهاسازی کشور و دولت از اقتصاد مبتنی به نفت و ایجاد تنوع کیفی و کمی در تولیدات داخلی است.
٢٨. «حزب» خواستار ایجاد حداکثر کار و اشتغال برای جوانان کشور است و این امر را بعنوان برنامهء عاجل خود دانسته و آن را آغازگاه فراهم آمدن امکانات مربوط به دسترسی به مسکن، تشکیل خانواده و تحصیلات در سطوح مختلف آموزش و پرورش تلقی می‌کند.
٢٩. «حزب»، بر اساس همهء ملاحظات فوق، برنامه های تفصیلی کار خود برای ادارهء کشور را، به تدریج و بر مبنای گزینشِ غیر ایدئولوژیکِ همهء دست آورهای بشریِ برآمده از مکاتب مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی که به نفع مردم ایران قابل ادغام باشند، تنظیم کرده و در راه بازبینی، تکمیل و تحقق آنها کوشا خواهد بود.
در تأمین آزادی ها
٣٠. حزب، با الهام از مفاد اعلامیهء جهان‌گستر حقوق بشر، و در راستای جلوگیری از نهادینه شدن بی‌ثباتی اجتماعی، شرط اصلی ممکن شدن رشد اقتصادی، تکامل معنوی، رفاه و رضایت عمومی و علاقه‌مند بودن مردم به سرنوشت کشورشان را در تأمین و تضمین همهء آزادی‌های مندرج در آن بیانیه، برانداختن «زندان و مجازات بخاطر داشتن عقیده»، مبارزه با هرگونه اعمال خشونت آشکار و پنهان، و تبعیض‌زدائی از همهء نهادهای جامعه، دانسته و خود را نسبت به تأمین این نیازها متعهد می‌داند.
٣١. حزب خود را برآمده از اندیشهء مبتنی بر اولویت آزادی عمل نهادهای مدنی و غیر دولتی و غیر انتفاعی (احزاب، انجمن‌ها، اتحادیه‌ها، سندیکاها، و…) بر ساختارهای دولتی می‌داند.
٣٢. حزب، با الهام از مفاد اعلامیهء جهان‌گستر حقوق بشر و میثاق‌های مرتبط با آن، با هرگونه شکنجه و اعدام مخالف است.
در بارهء عدم تمرکز
٣٣. «حزب» تمرکز در گرداندن کشور را خلاف حاکمیت ملت و زایندهء استبداد می‌داند و لذا به وجود اختیارات داخلی ایالت‌های خودگردان در کنار وجود وظایف عمومی و همه شمولِ قوای سه گانهء حکومت مرکزی باور دارد.
٣۴. تقسیمات کشور به ایالات و مناطق خودگردان (و نه خودمختار) را نه بر اساس زبان، مذهب و قومیت بلکه بر اساس امکانات و نیازهای سرزمینی (که در حوزهء برنامه ریزی مدرن تحت نام «آمایش سرزمین» جمع بندی می‌شوند) منطقی و ناظر بر منافع ملی کشور می‌داند.
٣۵. «حزب» اعتقاد دارد که در قلمروی وظایفی که قانون اساسی بر عهدهء ایالت‌ها و مناطق خودگردان کشور می گذارد، لازم است ادارهء امور در حوزه‌های اداری و تصمیم‌گیری و اجرائی، در همهء سطوح بوسیله کسانی انجام شود که با رأی مستقیم مردم هر محل انتخاب می شوند.
٣۶. حزب زبان فارسی را «زبان اداری» سراسری کشور می‌داند اما به حفظ و گسترش و تدریس زبان‌های دیگر رایج در ایران در سطوح ممکن تحصیلی معتقد بوده و این تنوع زبانی را یکی از نقاط قوت فرهنگ مردمان ایران می‌داند.
در امر سیاست خارجی
٣٧. «حزب» سیاست خارجی ایران را مبتنی بر عدم دخالت در امور کشورهای دیگر، به هرگونه بهانهء ایدئولوژیک و مذهبی، دانسته و می‌خواهد تا ایران، بعنوان عضو سازمان ملل متحد، کشوری صلح طلب، پشتیبان هم‌زیستی ملل بوده و، از لحاظ مشارکت‌های بین المللی، در امر برقراری صلح و آرامش در جهان نمونه باشد.
٣٨. «حزب» متعقد است که حضور کشور در صحنهء بین‌المللی باید در راستای استقلال و حفظ حاکمیت ملت ایران و منافع آن باشد و در نتیجه احترام متقابل به حقوق یکدیگر، و پرهیز از توطئه چینی علیه منافع کشورها را زمینه‌ساز آرامش یافتن جهان می‌داند و به این اصول بصورتی فعال و عملی پای بندی دارد.
در مورد تصویب و تغییر
٣٩ این مرامنامه تنها در کنگره‌های عادی یا فوق العادهء حزب و در پی آگاهی رسانی کافی در مورد چرائی و چگونگی کار، قابل بازبینی و تغییر خواهد بود.